Wacław Skarbek-Borowski (1909-1984)

Wacława Skarbek-Borowski (1909-1984)

Wacław Skarbek-Borowski

Ziemianin, współwłaściciel majątku Minoga w Małopolsce, por. rez. 5. psk, działacz "Uprawy - Tarczy" ps. "Kmicic".

Ur. 21.9.1909, syn Józefa, właściciela majątku Minoga (pow. olkuski, następnie miechowski) i Ireny z Gorskich ze Żmudzi. Ożenił się w 1933 z Anną Potocką z Krościenka, dzieci: Cecylia (ur. 1934), z męża Żychlińska-Mielżyńska, w Toronto; Andrzej (ur. 1940), inż. chemik (Londyn), przedsiębiorca w Polsce, żonaty z Irini Embiricof, Greczynką.

Studiował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu w Poznaniu, 1931 SPRKaw. w Grudziądzu, por. rez. 5 psk, był dobrym jeźdźcem terenowym i konkursowym. Od 1931 administrator Minogi. Uczestnik wojny 1939, uciekł z niewoli pod Biłgorajem, ponownie z aresztu w Krakowie. Od 1940 członek ZWZ Okręgu Krakowskiego, prowadził kolportaż prasy. 1941-1944 czynny w "Uprawie - Tarczy", bliski współpracownik Leona Krzeczunowicza, realizował jej zadania w powiecie, otaczał w Minodze opieką kilkadziesiąt osób: rodziny oficerów, uciekinierów i wysiedlonych, Żydów. W 1946 wyjechał z kraju: wstąpił we Włoszech do 12. pułku ułanów podolskich, przebywał z nim do 1948 w Anglii. Od 1962 pracował w Kanadzie. Był tam członkiem i wiceprezesem związku kawalerii.

Zmarł 8.7.1984 w Toronto.

Pozostawił "Sprawozdanie z działalności ŤTarczyť", Toronto 14.11.1973, przechowywane w Ossolineum AR/429z/86. Tutaj przytaczamy fragmenty. Część relacji opublikował Michał Żółtowski w "Tarczy Rolanda" 1987, 1989.