Kuźnia mojego życia

Ostatni jeździec Apokalipsy 47

Pomyśl o swym życiu,
Nadchodzi końca czas,
Ani spostrzeżesz się,
Chrystus odwiedzi nas.

A kiedy przyjdzie z wyżyn,
Stanie u naszych drzwi,
A ziemia stanie w ogniu,
Popłyną rzeki krwi.

On, sędzia sprawiedliwy,
Tak żywych ,jak i zmarłych,
Prawicę zajmą dobrzy,
A źli w czeluściach czarnych.

Brat, bratu wilkiem stanie,
Syn, ojcu zsyła śmierć,
Czy dobry, czy zły byłeś,
To sam przed sobą stwierdź.

Musimy umieć patrzeć,
Na znaki codzienności,
Zanim Niebo opuści,
Rydwan sprawiedliwości.

Na którym Pan przyjedzie,
Aby osądzić nas,
Bo już się do nas zbliża,
Apokalipsy czas.

Koń czarny osiodłany,
I w siodle siedzi On,
I czeka na znak z góry,
Kiedy uderzy dzwon.

Jakie jest twoje  życie,
Rachunek z niego zrób,
Bo nie wiesz dnia, godziny,
Kiedy ci dany grób.

Bo życie nie jest twoje,
Zdmuchniesz go jak pianę,
Wszystko co czynisz w życiu,
Od Boga jest ci dane.

Pozwolił ci wyjść z łona,
W cierpieniu i we łzach,
On ci pozwolił rosnąć,
I pokonywać strach.

I dał ci wolną wolę,
Dziesięć przykazań dał,
Poddaną uczynić ziemię,
Abyś jej dary brał.

Lecz człowiek nie posłuszny,
Jakoby dzikie zwierzę,
Co Bóg mu zakazuje,
Nikczemny człowiek bierze.

Wymierza śmierć drugiemu,
Rabuje co się da,
Choć wierzy w Ciebie Panie,
I przykazania zna.

Bóg ześle ogień z nieba,
Ziemia zatrzęsie się,
Na głos niebiańskiej trąby,
Zatańczy z nami śmierć.
1985

Ciesz się z tego, co masz 46

Mając zdrowie, nie chciej więcej,
Ciesz się, co ci daje Bóg,
Pracuj, gdy masz zdrowe ręce,
Aby spełnić życia dług.

Władza, życie jest ci dane,
Do gadania nie masz nic,
A gdy „góra” ci pozwoli,
Możesz w zdrowiu długo żyć.

Człowiek żyje z dnia na dzień,
Człowiek twarde życie ma,
Biedak szybko kończy życie,
Bogacz ciężki koniec ma.

Śmierci nigdy nie przekupisz,
Ona swoje prawa ma.
Bogacz z lękiem śmierć przyjmuje,
Biedak śmierci pardon da.

Prostak trudne spędza życie,
Odpoczynku w śmierci chce,
A biznesmen umierając,
Będzie głośno krzyczał „nie”.

Bóg każdemu talent dał,
O tym chyba dobrze wiesz,
Albo pieniądz i choroba,
Albo z biedą zdrowie bierz.

Bóg podzielił sprawiedliwie;
Jeden mądry, drugi głupi,
Ale źle jest na tym świecie,
Że biedaka bogacz łupi.
1983r.

Uważajcie świnie 44

Jak tylko świat powstał,
To czas goi rany,
I czas też pokaże,
Który będzie brany.

Ten, co krzywdę czynił,
Doczeka się swego,
Ręka sprawiedliwa
Wnet dotrze do niego.

Ten, kto cię oskarżył
I niewinnie sądził,
Musi się przekonać,
Że naprawdę zbłądził.

Niech wie, że na pewno
Nie minie go kara,
Za zło musi płacić,
A to prawda stara.

Za podstępną zdradę
Świnia drogo płaci,
Na niczyjej krzywdzie
Nikt się nie wzbogaci.

I będzie przeklinał
Dzień swego poczęcia,
Że sobie nie wybrał
Innego zajęcia.

Jeśliś faryzeusz,
Daleko nie zajdziesz,
Nie szukaj więc w nocy,
Co za dnia nie znajdziesz.
1982r.

Pieśń więzienna 41

Gdy mnie zabrano,
Dzwoniły kajdany,
Gdzież jest moja wolność,
Mój los opłakany.

Gdzie jest moje życie,
Gdzie moja rodzina,
Me życie zmieniła,
Nieszczęsna godzina.

Ja kozioł ofiarny,
Mam w więzieniu siedzieć,
Mej niewinności,
Sędzia nie chce wiedzieć.

Wyrok odczytano,
Zamknęli mnie w celi,
Czasem proszę Boga,
Niech mnie ktoś zastrzeli.

Czemu mnie więzicie,
Cóż ze mną robicie,
Przez niesprawiedliwość,
Niszczycie mi życie.

Nie będzie już ze mnie,
Człowieka dobrego,
Oczekujcie dranie,
Rozrachunku mego.

Odnajdę tych sędziów ,
Którzy mnie sądzili,
Którzy mej rodzinie,
Krzywdę wyrządzili.

Będę bez litości,
Tak jak oni byli,
Że mnie niewinnego,
Do pierdla wsadzili.

Bo Stary Testament
Mówi nam szeroko
Wybija ząb za ząb
I oko za oko.

Ja w celi więziennej
Robię planów wiele;
Albo ich wyduszę
Albo ich zastrzelę,

Bo życie jest krótkie,
A lat mi przybywa.
Czemu niewinnemu
Życie ktoś przerywa?

Zbiry i bandziory
Spokojnie grasują,
A mnie niewinnemu
Tak życie marnują.

Tego uniewinnią,
Kto ma forsy furę,
A ten musi siedzieć,
Który ukradł kurę.

Pogarda i nieład
Może wreszcie zginie;
Sędzia, prokurator
Gorsi są jak świnie.

Sędzia wyrok czyta,
Głupcy mu doradzą,
Artykuły znają,
Niewinnego wsadzą.

Niczym jesteś, chłopie,
Kiedy siedzisz w kiciu,
Baran zdecydował
O twym krótkim życiu.

Smutno we więzieniu,
Dyscyplina sroga,
Ale łatwiej wytrwać,
Kiedy wierzysz w Boga.
1982r.

Moje korzenie39

Tyś moją kołyską,
Tyś jest moja macierz,
Tyś jest dla mnie droga
Jak codzienny pacierz.

Przeżyłem w Minodze,
Dobre i złe chwile,
Dokąd zdrowy będę,
Wytrzymam nie tyle.

Wrócą dla wieśniaków,
Lepsze czasy może,
O tym wiecznie śnimy,
Daj nam tego Boże.

Pragniemy wolności,
Której daj na, Panie,
Abyśmy tak żyli,
Jak wolni Indianie.

By nas nasze władze,
Dobrze traktowały,
Zamiast nam przeszkadzać,
Warunki nam dały.

Tu się urodziłem,
Tu młodość przeżyłem,
W Minodze, mej wiosce,
Starości dożyłem.

Nigdy nie siedziałem,
Więzienia nie znałem,
Bo przykład na życie,
Z przodków swoich brałem.

Dla wsi  życie dałem,
Dla Minogi pracę,
Albo coś osiągnę,
Albo wszystko stracę.

Pracuję jak osioł,
A siły już tracę,
Za swe pochodzenie,
Własną siłą płacę.

Rolnik jest dla rządu,
Jak dziecko macochy,
Ale w drogiej Polsce,
Spoczną moje prochy.

Mojej wsi dam wszystko,
Ja Boże stworzenie,
Bo w mojej Minodze,
Są moje korzenie.

Życie, pracę, oddam,
Ja, Minogo tobie,
A zostawię tylko,
Pamiątki po sobie.