Kuźnia mojego życia

Stanisław Stojewski - Jurand Urodził się 6 grudnia 1947 roku w Minodze Żona Stanisława Córki: Beata zamężna za Waldemarem Jurkowskim, Małgorzata zamężna za Januszem Wyjadłowskim Dzieci Małgorzaty: Justyna, Piotr, Paweł, Hubert, Wojciech Joanna zamężna za Jarosławem Rudzińskim Dzieci Joanny: Klaudia, Gabriela, Krzysztof Agnieszka zamężna za Edwardem Lewandowskim Dziecko Agnieszki: Katarzyna Syn: Karol - żona Marzena Wiszniewska Dziecko : Oliwia Stanisław „Jurand” Stojewski zamieszkały w Minodze nr 88, 32-043 Skała. Prowadzi warsztat kowalski specjalizujący się w płatnerstwie i wykonywaniu replik starego uzbrojenia rycerskiego - mieczy, szabel, tarcz, szyszaków, kusz itp. a także oferujący szeroki zakres usług kowalskich.

15 marca 2007 r zmarł Jurand z Minogi, który pozostawił sporo wierszy i stopniowo będę je umieszczał, rodzina wyraziła zgodę- jego przyjaciel lesada.Prawa autorskie posiada wyżej wymieniona rodzina mieszkająca pod podanym wyżej adresem

Zboczeńcy

Każdy zboczeniec jest na dnie

Wszystkim zboczeńcom mówię'nie'

I ten co jak wieprz pije

I ten co żonę bije

A już największy dla mnie śmieć

Pedał colubi własną płeć

Ten co zażywa marychę

Haszysz i heroinę

Zboczeniem dla mnie jest

Gdy cię w kajdanach biją fest

Dziewczyna dziwka  albo les..

I gdy z kobietą żyje pies

Kobietę na sex gwałtem branie

No i dla sportu zabijanie

Kiedy biedakiem bogacz rządzi

Gdy niewinnego sąd osądzi

Wszystkich zboczeńców życie teorzy

Są to dla Boga kiepscy lokatorzy

Stanisław Stojewski - Jurand

Pochodzący z kresów południowej miechowszczyzny

Urodził się 6 grudnia 1947 roku w Minodze
Żona Stanisława

Córki: Beata zamężna za Waldemarem Jurkowskim,
Małgorzata zamężna za Januszem Wyjadłowskim
Dzieci Małgorzaty: Justyna, Piotr, Paweł, Hubert, Wojciech
Joanna zamężna za Jarosławem Rudzińskim
Dzieci Joanny: Klaudia, Gabriela, Krzysztof
Agnieszka zamężna za Edwardem Lewandowskim
Dzieci Agnieszki: Katarzyna,Kamila
Syn: Karol - żona Marzena Bożena z domu Wiszniewska
Dziecko : Oliwia

15 marca 2007 r zmarł Jurand z Minogi, który pozostawił sporo wierszy i stopniowo będę je umieszczał,jeżeli rodzina wyrazi zgodę-przyjaciel lesada

Żyj za 300 złotych.

Zasypiam zmęczony
kiedy noc nastanie,
boję się poranka
kiedy słońce wstanie.

Jak dawniej nad Wisłą,
Może się cud stanie.
Za głód naszych dzieci,
Odpowiecie dranie.

Dziś ręce wznosimy
O pomoc, do nieba.
Kupisz dzieciom buty ,
Nie będziesz jadł chleba

Na gwiazdkę prezenty
Dzieci dostawały.
A teraz biedakom
Trampki pozostały.

Grosz mają ministry
I mają posłowie.
Jak za 300 złotych wyżyć
Niech prezydent powie

Moje korzenie

Tyś moją kołyską,
Tyś jest moja macierz,
Tyś jest dla mnie droga
Jak codzienny pacierz.

Przeżyłem w Minodze,
Dobre i złe chwile,
Dokąd zdrowy będę,
Wytrzymam nie tyle.

Wrócą dla wieśniaków,
Lepsze czasy może,
O tym wiecznie śnimy,
Daj nam tego Boże.

Pragniemy wolności,
Której daj na, Panie,
Abyśmy tak żyli,
Jak wolni Indianie.

By nas nasze władze,
Dobrze traktowały,
Zamiast nam przeszkadzać,
Warunki nam dały.

Tu się urodziłem,
Tu młodość przeżyłem,
W Minodze, mej wiosce,
Starości dożyłem.

Nigdy nie siedziałem,
Więzienia nie znałem,
Bo przykład na życie,
Z przodków swoich brałem.

Dla wsi życie dałem,
Dla Minogi pracę,
Albo coś osiągnę,
Albo wszystko stracę.

Pracuję jak osioł,
A siły już tracę,
Za swe pochodzenie,
Własną siłą płacę.

Rolnik jest dla rządu,
Jak dziecko macochy,
Ale w drogiej Polsce,
Spoczną moje prochy.

Mojej wsi dam wszystko,
Ja Boże stworzenie,
Bo w mojej Minodze,
Są moje korzenie.

Życie, pracę, oddam,
Ja, Minogo tobie,
A zostawię tylko,
Pamiątki po sobie.